Διονύσιος Σολωμός

Ο Διονύσιος Σολωμός, γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1798 στην Ζάκυνθο, από την Αγγελική Νίκλη και τον κόμη Νικόλαο Σολωμό, που απεβίωσε το 1807. Ο Διονύσιος τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στη Ζάκυνθο.

Το 1808, μετά από απόφαση του κηδεμόνα του κόμη Διονυσίου Μεσσάλα, αναγκάστηκε να ολοκληρώσει την εκπαίδευσή του στην Ιταλία όπου έρχεται σε επαφή με τα φιλελεύθερα ευρωπαϊκά κινήματα, ακούει τα αιτήματα για κοινωνική ανανέωση και βιώνει τη διάσταση κλασικισμού-ρομαντισμού.

 

Σε ηλικία είκοσι ετών επέστρεψε στη Ζάκυνθο, από όπου παρακολούθησε το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης. Συμμετείχε ενεργά στην πολιτική και κοινωνική ζωή των Επτανήσων. Το 1823 ο Σολωμός γνώρισε τον Σπυρίδωνα Τρικούπη. Ο μετέπειτα γνωστός ιστορικός, βοήθησε τον Σολωμό να ασκήσει τα ελληνικά του, χρησιμοποιώντας ως βοήθημα ένα αντίτυπο των Λυρικών του Χριστόπουλου. 

 

Η σημαντικότερη, για την ελληνική ιστορία, γνωριμία του Διονύσιου Σολωμού, είναι εκείνη με τον σπουδαίο Κερκυραίο μουσικό Νικόλαο Μάντζαρο. Ο Μάντζαρος γνώριζε τον Σολωμό μέσα από τα ποιήματά του, είχε μάλιστα μελοποιήσει την «Φαρμακωμένη» (1826) και εξαιτίας αυτού, όταν ο Σολωμός θέλησε να εντρυφήσει στη μουσική τέχνη, απευθύνθηκε σ’ εκείνον. Οι δύο άνδρες μοιράζονταν την αγάπη για τις τέχνες και συνδέθηκαν με αδελφική φιλία, μέσα από την οποία προέκυψε η μελοποίηση του ποιήματος του Σολωμού «Ύμνος εις την Ελευθερία». Η μελοποίηση του Ύμνου διήρκησε από το 1828 ως το 1830.

 

Το 1849 του απονέμεται το Μετάλλιο του Τάγματος του Σωτήρος. Δύο χρόνια αργότερα ξεκινά να αντιμετωπίζει προβλήματα με την υγεία του. Πέθανε το 1857.