τα παιδιά θα μάθουν φυσική ή ότι επιλέγοντας φορέματα σε μια εφαρμογή αγορών όπως το Polyvore, ενισχύουν τη δημιουργικότητά τους. Σύμφωνα με μελέτη που δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη Παρασκευή, τα παιδιά ηλικίας από δύο έως δέκα χρόνων δαπανούν μπροστά σε κάποια οθόνη λιγότερο από το 50% του χρόνου τους για να παρακολουθήσουν ή να ασχοληθούν με εκπαιδευτικό υλικό. Επιπλέον, η μελέτη, που εκπονήθηκε από το Κέντρο Τζόαν Γκανζ Κούνεϊ, ένα μη κερδοσκοπικό ινστιτούτο που συνδέεται με το Εργαστήριο Σέσαμι, τον μη κερδοσκοπικό παραγωγό της εκπομπής «Sesame Street», αποδεικνύει ότι τα παιδιά περνούν όλο και περισσότερο χρόνο μπροστά σε μια οθόνη καθώς μεγαλώνουν, ενώ την ίδια στιγμή δαπανούν λιγότερο χρόνο με εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Τα παιδιά ηλικίας από οκτώ έως δέκα ετών περνούν περίπου τον μισό χρόνο από αυτόν που περνούν τα παιδιά ηλικίας από δύο έως τεσσάρων ετών ασχολούμενα με εκπαιδευτικό υλικό.

 

Σύμφωνα με τη μελέτη, τα παιδιά ηλικίας από δύο έως τεσσάρων ετών δαπανούν περίπου δύο ώρες ημερησίως μπροστά σε κάποια οθόνη, εκ των οποίων μόνο μία ώρα και 16 λεπτά ασχολούνται με εκπαιδευτική δραστηριότητα. Τα παιδιά ηλικίας από οκτώ έως δέκα ετών περνούν δυόμισι ώρες ημερησίως μπροστά σε μια οθόνη, εκ των οποίων μόνο τα 42 λεπτά παρακολουθούν κάποιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Για την εξαγωγή των συμπερασμάτων τους, οι ερευνητές πήραν συνέντευξη από 1.557 γονείς και πραγματοποιήσαν διαδικτυακή έρευνα από τις 28 Ιουνίου έως 24 Ιουλίου πέρυσι.

 

Η μελέτη επέτρεψε στους γονείς να αξιολογήσουν κατά πόσο ένα παιχνίδι ή πρόγραμμα μάθαινε κοινωνικές και συναισθηματικές δεξιότητες ή είχε γνωσιακό περιεχόμενο και βοηθούσε τα παιδιά να αναπτύξουν το λεξιλόγιό τους ή τις γνώσεις τους σε μαθηματικά και επιστήμες. Οπως διαπιστώθηκε από την έρευνα, οι οικογένειες που είχαν χαμηλότερα εισοδήματα ανέφεραν ότι τα παιδιά τους περνούσαν περισσότερη ώρα με εκπαιδευτικά προγράμματα συγκριτικά με τις οικογένειες με μέσο εισόδημα ή υψηλό εισόδημα. Οι οικογένειες που κερδίζαν λιγότερο από 25 χιλιάδες δολάρια δήλωσαν ότι το 57% του χρόνου που τα παιδιά περνούσαν μπροστά στην οθόνη είχε εκπαιδευτικό περιεχόμενο, ενώ οι οικογένειες που είχαν εισόδημα από 50 έως 99 χιλιάδες δολάρια είπαν ότι το 38% του χρόνου είχε εκπαιδευτικό περιεχόμενο.

 

Ο Μάικλ Χ. Λιβάιν, διευθύνων σύμβουλος του Κέντρου Τζόαν Γκανζ Κούνεϊ, τόνισε ότι τα πιο ευάλωτα παιδιά είναι αυτά που μπορεί να αντιμετωπίσουν τα σημαντικότερα προβλήματα με την ακαδημαϊκή τους σταδιοδρομία. Κατά συνέπεια είναι απόλυτη ανάγκη να βρεθεί μια καλύτερη ισορροπία στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούνται τα ψηφιακά μέσα.

 

Η Βίκι Ράινταουτ, η οποία συνέταξε τη μελέτη, τονίζει ότι οι δάσκαλοι θεωρούν τα ψηφιακά μέσα έναν νέο τρόπο για να διεγείρουν το ενδιαφέρον των παιδιών στο σχολείο καθώς και ότι θα πρέπει να γίνουν περισσότερα πράγματα ώστε να διασφαλιστεί πως οι διάφορες εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών που έχουν να κάνουν με τέτοια μέσα έχουν εκπαιδευτικό περιεχόμενο και υψηλό επίπεδο.

 

Χαρακτηριστικά, ο Μάικλ Θόρτον, δάσκαλος της Δευτέρας Δημοτικού στο σχολείο Μεριγουέδερ Λούις, λέει ότι όλο και περισσότεροι γονείς τού ζητούν να τους συστήσει εφαρμογές με εκπαιδευτικό περιεχόμενο, όπως τα «Geared», «Glass Tower», που διευκολύνουν τη διδασκαλία των μαθηματικών και της αναγνώρισης του χώρου, και το «Chicktionary» που βελτιώνει το λεξιλόγιο. Ομως, όπως παραδέχεται και ο ίδιος, δεν αρκεί οι γονείς να έχουν τις εφαρμογές, αλλά πρέπει να δαπανήσουν και χρόνο για να τις ψάξουν και να τις μελετήσουν.