Οι περισσότεροι σύγχρονοι εκπαιδευτικοί διαπιστώνουν με κάθε ευκαιρία την αξία και την πολύτιμη σημασία των εποπτικών μέσων που έχουν στη διάθεσή τους. Τα σύγχρονα μέσα κάθε μορφής, τους βοηθούν να «ζωντανέψουν» και να κάνουν τα μαθήματα πιο ενδιαφέροντα και πιο εύκολα για τους μαθητές τους. Δεν πρέπει όμως να παραβλέπεται η αξία και η σημασία του μαυροπίνακα, του ταπεινού αλλά σημαντικού αυτού παραδοσιακού μέσου που βρισκόταν ανέκαθεν στις τάξεις διδασκαλίας στο πλευρό των εκπαιδευτικών, αλλά και των μαθητών.

Ο μαυροπίνακας παραμένει το κορυφαίο σύμβολο και βοήθημα για πολλούς λόγους. Πρώτα απ όλα είναι εύχρηστος και ανά πάσα στιγμή στη διάθεση του διδάσκοντος, ενώ δεν χρειάζεται αυτός να διακόψει την ομιλία αφού μπορεί να μιλάει και να γράφει συγχρόνως. Ο μαυροπίνακας μπορεί να χρησιμοποιηθεί πάντα αφού για να λειτουργήσει δεν χρειάζεται ειδικές εγκαταστάσεις, ούτε καν ηλεκτρική, ενώ δεν απαιτείται η παρουσία κάποιου βοηθού ή άλλης συγκεκριμένης παραμέτρου. Κατά τη διάρκεια του μαθήματος συμμετέχει στην εξέταση των μαθητών μετατρέποντάς την σε αφομοιώσιμη διδασκαλία. Ο πίνακας προκαλεί εξάλλου τον δάσκαλο σε συνεχή κίνηση, αλλά και σε ζωντανό διάλογο με το ακροατήριο. Η αμεσότητα και η δυνατότητα αξιοποίησής του τον κάνουν πραγματικά αναντικατάστατο.

Ποια είναι όμως η πορεία και η εξέλιξη του μαυροπίνακα; Αρχικά ήταν βαμμένος με τρίμμα από σχιστόλιθο. Στη συνέχεια η στιλπνή λαδομπογιά αντικατέστησε το ορυκτό και αυτός έδωσε σύντομα τη θέση του από την πράσινη λάκα. Σήμερα οι περισσότεροι πίνακες είναι μία λουστραρισμένη πράσινη επιφάνεια επάνω στην οποία γράφει η κιμωλία.

Την τελευταία εικοσαετία μια νέα μορφή πίνακα έκανε την εμφάνισή της. Ο λόγος για τον λευκό πίνακα, με την επιφάνεια της λευκής επισμάλτωσης ή αλλιώς τον πίνακα πορσελάνης. Στη νέα αυτή μορφή του παραδοσιακού πίνακα, η γραφή γίνεται με ατοξικούς μαρκαδόρους διαφόρων χρωμάτων.

Εθνος

Πηγή: e-selides