Ερευνα, επίσης, που διεξήχθη από την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής σε 1.546 παιδιά, ηλικίας από 11 έως 14 ετών, με θέμα «Το πρόβλημα των σκελετικών διαταραχών από τις σχολικές τσάντες», έδειξε ότι από το σύνολο των παιδιών το 37% παραπονιόταν για πόνο στην πλάτη.

Τα παιδιά που είχαν τις πιο βαριές σχολικές τσάντες παρουσίαζαν και τους περισσότερους πόνους στην πλάτη, ενώ 1 στα 4 είπε ότι ο πόνος ήταν τόσο έντονος που τα οδηγούσε σε αλλαγή του επιπέδου δραστηριότητάς τους. Το 10% των μαθητών δήλωσαν ότι είχαν πάρει φάρμακα για την αντιμετώπιση του πόνου της πλάτης τους.

Οι συνηθέστερες παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος σε αυτές τις ηλικίες είναι η σκολίωση και η κύφωση.

Η σκολίωση είναι η πλάγια κύρτωση της σπονδυλικής στήλης, που συνήθως συνοδεύεται από στροφή των σπονδύλων με αποτέλεσμα την προεξοχή της μίας ωμοπλάτης και την παραμόρφωση του θώρακα.

Παραμορφώσεις
Η δε κύφωση είναι η αύξηση της κύρτωσης της πλάτης. Πρόκειται κυρίως για αισθητικές παραμορφώσεις του κορμού, που εμφανίζονται συχνότερα στα κορίτσια και διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: τις λειτουργικές ή παροδικές και τις οργανικές ή μόνιμες.

«Οι παθήσεις της σπονδυλικής στήλης που εμφανίζονται συνηθέστερα στους μαθητές, εξαιτίας της κακής στάσης του σώματος, είναι ο πόνος στη μέση, η κύφωση και ενίοτε η λειτουργική σκολίωση εκ στάσεως», υπογραμμίζει ο καθηγητής.

Και οι δύο παραμορφώσεις μπορεί να προληφθούν ή ακόμη και να αντιμετωπιστούν αν διαγνωστούν εγκαίρως. Οι λειτουργικές παραμορφώσεις οφείλονται κυρίως σε κακή ή χαλαρή στάση του κορμού στην εφηβική ηλικία και βελτιώνονται με ειδικές ασκήσεις.

Οι οργανικές, με κυριότερο εκπρόσωπο την ιδιοπαθή σκολίωση που αποτελεί το 80% - 85% όλων των μορφών σκολίωσης, προκαλούν πιο έντονη παραμόρφωση και χρειάζονται, εκτός των ασκήσεων, θεραπεία με ειδικές ζώνες.

ΑΝΤΙΔΟΤΟ Η ΣΥΧΝΗ ΑΘΛΗΣΗ
Σημαντικό ρόλο στην πρόληψη των εν λόγω παθήσεων παίζει η άθληση. Τα παιδιά, που ακολουθούν το ενδεδειγμένο για την ηλικία τους άθλημα, περπατούν σωστά και κάθονται σωστά. Με λίγα λόγια γνωρίζουν τη σωστή στάση του σώματός τους. «Η συμμετοχή του παιδιού στην άθληση είναι ιδιαίτερα σημαντική για τη φυσιολογική ανάπτυξή του, επειδή προάγει τη σωματική και την ψυχική του υγεία και βοηθά στην ωρίμανσή του», αναφέρει ο Κωνσταντόπουλος. «Προσφέρει στο παιδί μια ευχάριστη ενασχόληση και εμπειρία, που συχνά του γίνεται συνήθεια. Τα δε ομαδικά αθλήματα ενισχύουν τη συνεργασία των παιδιών, την αυτοπεποίθηση και την ικανότητα λήψης αποφάσεων». Τα παιδιά μπορούν να ξεκινήσουν από μικρή ηλικία κάποιο άθλημα, υπό την προϋπόθεση ότι θα αντιλαμβάνονται τις οδηγίες που τους δίδονται και ότι θα είναι σε θέση να συνεργαστούν με τον προπονητή τους. Ως εκ τούτου, η καλύτερη ηλικία για να ξεκινήσουν τα παιδιά να αθλούνται είναι αυτή των 6 ετών.

ΚΟΛΥΜΠΙ, ΤΕΝΙΣ ΚΑΙ ΤΡΕΞΙΜΟ
Τα αθλήματα που προτείνονται για τα παιδιά του Δημοτικού είναι το κολύμπι, το τρέξιμο, το τένις και, για όσους έχουν τη δυνατότητα, το bowling και το γκολφ.

Τα παιδιά του Δημοτικού μπορούν να συμμετάσχουν σε κάποια αθλήματα που συνεπάγονται σύγκρουση των παικτών, όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, η πάλη -όχι η πυγμαχία και η άρση βαρών- αφού, όμως, ληφθούν μέτρα για την αποφυγή τραυματισμών.

Της Μαρίνας Ζιωζιου - Εθνος

Πηγή: e-selides