Τέλλος Άγρας

Ο Τέλλος Άγρας (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Ευστάθιου Νικολαΐδη) ήταν σημαντική μορφή της ελληνικής λογοτεχνίας και κριτικής κατά την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε το 1899 στην Καλαμάτα και πέθανε το 1944 στην Αθήνα. Ο Άγρας είναι γνωστός για την ευαισθησία του στη γλώσσα και τη στιλιστική του αρτιότητα, καθώς και για την προσήλωσή του στην κριτική και στη θεωρία της λογοτεχνίας.

Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από λυρισμό, διανοητικότητα και επιρροές από το δημοτικό τραγούδι, καθώς και από τα σύγχρονά του λογοτεχνικά ρεύματα. Συχνά τα ποιήματά του είναι σύντομα, με έντονη την αίσθηση του μέτρου και της μουσικότητας.

Ο Άγρας υπήρξε δεινός κριτικός, με ιδιαίτερη ικανότητα στην ανάλυση λογοτεχνικών κειμένων και στη διαμόρφωση αισθητικών κριτηρίων για την εποχή του. Συνεργάστηκε με σημαντικά λογοτεχνικά περιοδικά, προωθώντας νέους συγγραφείς και ενισχύοντας τη λογοτεχνική σκηνή της Ελλάδας.

Ο Άγρας ανήκει στην πλειάδα των λογοτεχνών που συνέβαλαν στην ανανέωση της ελληνικής ποίησης και κριτικής κατά τον Μεσοπόλεμο. Παρότι δεν είναι τόσο ευρέως γνωστός όσο άλλοι σύγχρονοί του, το έργο του παραμένει σημαντικό για την κατανόηση της περιόδου και της εξέλιξης της ελληνικής λογοτεχνίας.

Το έργο του συνδυάζει την καλλιτεχνική ευαισθησία με τη διανοητική αναζήτηση, καθιστώντας τον έναν από τους σημαντικούς εκπροσώπους της ελληνικής λογοτεχνίας του Μεσοπολέμου.