Καλησπέρα σας! θα ήθελα να με βοηθήσετε σε ένα πρόβλημα που μου προέκυψε! είμαι νέα και δεν έχω μεγάλη εμπειρία, οπότε όποια βοήθεια θα μου ήταν πολύ χρήσιμη!
Σήμερα ήρθε μία μητέρα και μου είπε ότι την τελευταία βδομάδα το παιδί της έχει αλλάξει και φέρετε λιγάκι διαφορετικά...αφαρείται πολύ συχνά, ακόμα και όταν διαβάζει κάτι(είναι η καλύτερη μαθήτριά μου) πηγαίνει συνέχεια κοντά της κ.ο. και μετά από κάποια συζήτηση που ακουσε μεταξύ του παιδιού της και ενός συμμαθητή της κατάλαβε ότι η συμπεριφορά της οφειλόταν σε κάποιο βιβλίο που είχε διαβάσει (το είχε δανειστεί από τη βιβλιοθήκη της τάξης μας) το οποίο ανέφερε μέσα για το θάνατο ενός παιδιού. και μου ζήτησε αν μπορώ να μιλήσω για το θέμα αυτό μέσα στην τάξη!
πως θα μπορούσα να φέω το θέμα αυτό για συζήτηση; σκέφτηκα να τους διαβάσω ένα παραμύθι που θα αναφέρει γι' αυτό όμως δεν γνωρίζω κάποιο με σχετικό θέμα
Και πως θα είμαι σίγουρη ότι η συζήτηση αυτή θα την κάνει να νιώσει καλύτερα;
σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για οποιαδήποτε βοήθεια!
πως μπορώ να μιλήσω στα παιδιά για το θάνατο;
- chrisatsampo
- Δημοσιεύσεις: 1
- Εγγραφή: 13 Νοέμ 2008, 00:00
Καλησπέρα,
βιβλίο δεν εχω να σου προτείνω αλλά μπορείς να κάνεις έναν παραλληλισμό με ένα λουλούδι (π.χ. από μελέτη) και τον κύκλο της ζωής του αναφέροντας το θάνατο ως φυσικό τέλος κάποιου ανθρώπου. γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε ωριμάζουμε και αφού έχουμε τελειώσει τις υποχρεώσεις μας έρχεται ο θάνατος. Τώρα αν είναι θάνατος παιδιού αλλάζει λίγο το θέμα και μπορείτε να εξετάσετε τις αιτίες και να σχολιάσετε το λυπηρό του θέματος, βεβαιώνοντας τα παιδιά οτι αυτο δε συμβαίνει καθημερινά και οτι δε θα πρέπει να φοβούνται το θάνατο. Όταν αποφασίσει ο Θεός θα έρθει. Εξαρτάταται βέβαια και από την τάξη.
Είχα κι εγώ ένα πρόσφατο περιστατικό με αγόρι της έκτης. Πέθανε η γιαγιά του και η οικογένεια δεν του το είχε πει γιατί είχε, λέει, φοβίες με το θάνατο χωρίς να προσδιορίζεται αν είναι η ιδέα ή η εικόνα του νεκρού που φοβίζει. Ψάχνονταν για παιδοψυχολόγους κλπ ενώ το θέμα ήταν απλό κάποιος είχε μιλήσει στο παιδί και το είχε φοβίσει. Όπως αποδείχθηκε το έτρεχαν από μικρό στις κηδίες και την τελευταία φορά μάλιστα ήταν σε νέο άνθρωπο, λογικό δεν είναι να έχει φοβίες μετά; Τελικά πρότεινα να του μιλήσει η θεία πιο ανοιχτόμυαλη από την οικογένεια και καλή χειρίστρια καταστάσεων, το παιδί μπήκε έιδε τη γιαγιά κι αυτό ήταν. η ζωή του συνεχίζεται κανονικά, έτσι φαίνεται τουλάχιστον οτι δεν έχει επηρεαστεί. Αυτά...
Πάντως το θέμα είναι πολύ λεπτό και θέλει να είσαι ετοιμόλογη.
Ενημέρωσε για την τελική διεξαγωγή του θέματος.
βιβλίο δεν εχω να σου προτείνω αλλά μπορείς να κάνεις έναν παραλληλισμό με ένα λουλούδι (π.χ. από μελέτη) και τον κύκλο της ζωής του αναφέροντας το θάνατο ως φυσικό τέλος κάποιου ανθρώπου. γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε ωριμάζουμε και αφού έχουμε τελειώσει τις υποχρεώσεις μας έρχεται ο θάνατος. Τώρα αν είναι θάνατος παιδιού αλλάζει λίγο το θέμα και μπορείτε να εξετάσετε τις αιτίες και να σχολιάσετε το λυπηρό του θέματος, βεβαιώνοντας τα παιδιά οτι αυτο δε συμβαίνει καθημερινά και οτι δε θα πρέπει να φοβούνται το θάνατο. Όταν αποφασίσει ο Θεός θα έρθει. Εξαρτάταται βέβαια και από την τάξη.
Είχα κι εγώ ένα πρόσφατο περιστατικό με αγόρι της έκτης. Πέθανε η γιαγιά του και η οικογένεια δεν του το είχε πει γιατί είχε, λέει, φοβίες με το θάνατο χωρίς να προσδιορίζεται αν είναι η ιδέα ή η εικόνα του νεκρού που φοβίζει. Ψάχνονταν για παιδοψυχολόγους κλπ ενώ το θέμα ήταν απλό κάποιος είχε μιλήσει στο παιδί και το είχε φοβίσει. Όπως αποδείχθηκε το έτρεχαν από μικρό στις κηδίες και την τελευταία φορά μάλιστα ήταν σε νέο άνθρωπο, λογικό δεν είναι να έχει φοβίες μετά; Τελικά πρότεινα να του μιλήσει η θεία πιο ανοιχτόμυαλη από την οικογένεια και καλή χειρίστρια καταστάσεων, το παιδί μπήκε έιδε τη γιαγιά κι αυτό ήταν. η ζωή του συνεχίζεται κανονικά, έτσι φαίνεται τουλάχιστον οτι δεν έχει επηρεαστεί. Αυτά...
Πάντως το θέμα είναι πολύ λεπτό και θέλει να είσαι ετοιμόλογη.
Ενημέρωσε για την τελική διεξαγωγή του θέματος.
Ένα κείμενο που κατά τη γνώμη μου μπορείς να χρησιμοποιήσεις ως αφόρμηση για το λεπτό αυτό θέμα είναι ένα πολύ ωραίο κείμενο στο Ανθολόγιο της Γ-Δ τάξη του Ρούντο Μόριτς «Πως βάφτηκαν κόκκινα τʼ αστεράκια» σελ 36-37. Το «κόλπο» είναι η τελική ερώτηση που μπορείς τους κάνεις δηλαδή «αν πιστεύουν ότι έζησε ή όχι ο Αστρούλης;» «τι θα ήθελαν να είχε συμβεί;» και σύμφωνα με τις απαντήσεις τους να ξεκινήσεις να μιλάς για το θάνατο από το ζωικό βασίλειο και να επεκταθείς στους ανθρώπους και στο κύκλο ζωής τους όπως ανέφερε και η προηγούμενη συνάδελφος.
Επειδή δεν γνωρίζω όμως την τάξη που είναι το παιδί αν είναι πιο μικρό καλό θα ήταν να προχωρήσεις στην δημιουργία του «Φαγάνα του Φόβου», δηλαδή μία κατασκευή σαν ένα κάδο απορριμμάτων με κάποιο καπέλο ή στόμα αντί για καπάκι που θα μπορούν τα παιδιά να πετάνε μέσα σε ζωγραφιές ή κείμενα ή ότι άλλο θέλουν τους φόβους τους..
Για τη συζήτηση που θα ακολουθήσει δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να σου εγγυηθεί το αποτέλεσμά της αλλά σίγουρα θα είναι καλύτερο να μιλήσεις μαζί τους -και με τη συγκεκριμένη μαθήτρια- σε μία γενική κουβέντα με όλη την τάξη παρά να μην ειπωθεί τίποτα. Καλό κουράγιο και ελπίζω να πάνε όλα καλά.
Επειδή δεν γνωρίζω όμως την τάξη που είναι το παιδί αν είναι πιο μικρό καλό θα ήταν να προχωρήσεις στην δημιουργία του «Φαγάνα του Φόβου», δηλαδή μία κατασκευή σαν ένα κάδο απορριμμάτων με κάποιο καπέλο ή στόμα αντί για καπάκι που θα μπορούν τα παιδιά να πετάνε μέσα σε ζωγραφιές ή κείμενα ή ότι άλλο θέλουν τους φόβους τους..
Για τη συζήτηση που θα ακολουθήσει δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να σου εγγυηθεί το αποτέλεσμά της αλλά σίγουρα θα είναι καλύτερο να μιλήσεις μαζί τους -και με τη συγκεκριμένη μαθήτρια- σε μία γενική κουβέντα με όλη την τάξη παρά να μην ειπωθεί τίποτα. Καλό κουράγιο και ελπίζω να πάνε όλα καλά.