αλλά η νομιμοποίηση των απολύσεων, σύμφωνα με τις επιταγές της τρόικας.

 

 Η «αθώα περιστερά» της αξιολόγησης απαλλάσσει τον θύτη και δικάζει τον εκπαιδευτικό

 

Ακόμη κι αυτοί που πιστεύουν στις αγαθές προθέσεις της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας και θεωρούν τη διαδικασία της αξιολόγησης ουδέτερη, αθώα και ικανή να διακρίνει τους «καλούς» από τους «κακούς», δεν μπορεί να μην παρατήρησαν ότι στο σχέδιο του Προεδρικού Διατάγματος δεν υπάρχει ούτε λέξη για το πώς θα γίνει καλύτερος ένας εκπαιδευτικός. Επομένως, τα περί βελτίωσης της εκπαίδευσης είναι έπεα πτερόεντα... Οπότε ας περάσουμε στο ψητό.

 

Σύμφωνα με το σχέδιο του Προεδρικού Διατάγματος, οι εκπαιδευτικοί θα περνούν περιοδικά από διοικητική και εκπαιδευτική «αξιολόγηση». Η διοικητική αξιολόγηση θα γίνεται κάθε χρόνο από τον διευθυντή του σχολείου και η εκπαιδευτική κάθε τρία χρόνια από τον σχολικό σύμβουλο. Το αποτέλεσμα της αξιολόγησης θα είναι η κατάταξη του εκπαιδευτικού σε μια από τις παρακάτω κατηγορίες: «Ελλιπής» θα χαρακτηρίζεται ο εκπαιδευτικός που θα συγκεντρώσει από 0-30 βαθμούς, «Επαρκής», από 31- 60 βαθμούς, «Πολύ καλός» από 61-80 βαθμούς και «Εξαιρετικός», από 81-100 βαθμούς.

 

Ο χαρακτηρισμός «Ελλιπής» θα οδηγεί τον εκπαιδευτικό αυτομάτως στα μαύρα κατάστιχα: «Οι εκπαιδευτικοί που χαρακτηρίζονται ελλιπείς σε περισσότερα του ενός κριτηρίου προβλέπεται στο Π.Δ., «εγγράφονται στον πίνακα των μη προακτέων». Ο πίνακας αυτός προβλέπεται από το νόμο 4024/11 και όσοι εγγράφονται εκεί χάνουν το δικαίωμα προαγωγής για δύο χρόνια. Και πάλι μισές αλήθειες από το υπουργείο Παιδείας. Βάσει του άρθρου 95 του νόμου 3528/2007, «υπάλληλος ο οποίος εγγράφεται σε δύο διαδοχικούς πίνακες μη προακτέων στον ίδιο βαθμό παραπέμπεται (...) υποχρεωτικώς προς κρίση στο υπηρεσιακό συμβούλιο, το οποίο (...) μπορεί να τον απολύσει ή να τον υποβιβάσει κατά έναν βαθμό».

 

Ορίστε λοιπόν πώς δρομολογούνται... «νόμιμες» απολύσεις στην εκπαίδευση. Μα η αξιολόγηση δεν γίνεται στο κενό. Υπάρχουν «αντικειμενικά» κριτήρια, μπορεί να είναι ο αντίλογος. Πράγματι, το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος ορίζει πέντε κατηγορίες κριτηρίων. Απ’ αυτές οι τρεις είναι εκπαιδευτικού χαρακτήρα και οι δύο διοικητικού.

 

Αναλυτικά οι κατηγορίες αυτές είναι:

 

- Εκπαιδευτικό περιβάλλον. Εδώ κρίνονται οι διαπροσωπικές σχέσεις, το παιδαγωγικό κλίμα και η οργάνωση της τάξης.

 

- Σχεδιασμός, προγραμματισμός και προετοιμασία της διδασκαλίας. Στην κατηγορία αυτή ο εκπαιδευτικός θα κριθεί για την ικανότητά του να αντιλαμβάνεται τις δυνατότητες και τις ανάγκες των μαθητών και να θέτει στόχους. Επίσης, θα κριθεί για το περιεχόμενο της διδασκαλίας, τις διδακτικές ενέργειες και τα εκπαιδευτικά μέσα που χρησιμοποιεί (εννοούνται και τα εποπτικά;).

 

- Διεξαγωγή διδασκαλίας και αξιολόγηση των μαθητών. Αξιολογούνται τα παρακάτω: προετοιμασία των μαθητών για διδασκαλία, διδακτικές ενέργειες, εκπαιδευτικά μέσα, βαθμός εμπέδωσης της νέας γνώσης και τρόπος αξιολόγησης.

 

- Υπηρεσιακή συνέπεια και επάρκεια. Τα επιμέρους κριτήρια είναι: Τήρηση των τυπικών υπαλληλικών υποχρεώσεων, συμμετοχή στη λειτουργία της σχολικής μονάδας και στην αυτο-αξιολόγησή της, επικοινωνία και συνεργασία με γονείς και φορείς που δεν προσδιορίζονται.

 

- Τυπικά προσόντα και επαγγελματική ανάπτυξη (π.χ. συμμετοχή σε σεμινάρια).

 

Μόνο όποιος δεν έχει μπει ποτέ σε τάξη μπορεί να θεωρήσει τα παραπάνω κριτήρια (με εξαίρεση το τελευταίο) μετρήσιμα και αντικειμενικά και άρα να θεωρήσει και τη διαδικασία της αξιολόγησης αντικειμενική. Πολύ περισσότερο που όλα αυτά που περιγράφονται στο Προεδρικό Διάταγμα, από τις διαπροσωπικές σχέσεις μέχρι τη διδακτική ικανότητα, θα αξιολογούνται από δύο επισκέψεις του σχολικού συμβούλου στην τάξη του αξιολογούμενου εκπαιδευτικού και μια «συζήτηση - αναστοχασμό»!!!

 

Όχι, τα παιδία δεν παίζει. Ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Στόχος τους είναι να χρεώσουν στον εκπαιδευτικό όλη την κατάντια του δημόσιου σχολείου και τη φρίκη των αναλυτικών προγραμμάτων και των βιβλίων που οι ίδιοι έφτιαξαν. Να του χρεώσουν τα μύρια όσα προβλήματα προκαλούν τη σχολική αποτυχία και την παραίτηση. Να τον κρίνουν και να τον κατακρίνουν αν δεν υλοποιεί τις εντολές του υπουργείου Παιδείας και δεν σκύβει το κεφάλι στην προϊσταμένη αρχή. Να τον ενοχοποιήσουν και να τον αφήσουν απαξιωμένο και οικονομικά εξαθλιωμένο, με τη ρετσινιά του «ελλιπούς», που του αξίζει τελικά να υποστεί οποιαδήποτε συνέπεια.

 

Το ίδιο θα κάνουν σε δεύτερη φάση και με τα σχολεία. Η εκπαίδευση, ακόμη και τώρα, τους στοιχίζει πολύ. Και η... ουδέτερη και αντικειμενική «αξιολόγηση» μπορεί μια χαρά να νομιμοποιήσει τις περικοπές και τις απολύσεις. Όσο για τις προαγωγές, αυτές υπόκεινται σε ποσοστώσεις...

Πηγή: Η ΑΥΓΗ