Περιγραφή: Ο Λούσιος, παραπόταμος του Αλφειού, πηγάζει από το οροπέδιο της Καρκαλούς και ρέει για 23 χιλιόμετρα, μέχρι να συναντήσει τον Αλφειό. Σύμφωνα με τη μυθολογία, το όνομά του το χρωστάει στον Δία, που λούστηκε εδώ από τις νύμφες όταν γεννήθηκε, ενώ στο σημείο της αρχαίας Γόρτυνας ονομάζεται Γορτύνιος. Ανάμεσα στη Στεμνίτσα και στη Ζάτουνα, ο Λούσιος διαρρέει το φαράγγι που έχει κι αυτό το όνομά του και έχει μήκος 5 περίπου χιλιόμετρα. Ήδη από το 1997 το φαράγγι έχει χαρακτηριστεί ως «περιοχή ενιαίου αρχαιολογικού ενδιαφέροντος» και προστατεύεται από το Υπουργείο Πολιτισμού. Στις περιοχές γύρω από τις όχθες και μέσα στο φαράγγι του Λούσιου φωλιάζουν πουλιά, μικρά θηλαστικά και υδρόβια ζώα. Το νερό πηγάζει άφθονο από πολλές πηγές (κεφαλάρια) κατά μήκος του φαραγγιού, γεγονός που δικαιολογεί την ανάπτυξη στην περιοχή της υδροκίνητης βιοτεχνίας. Στο φαράγγι λειτουργούσαν παλιότερα μύλοι, νεροτριβές, νεροπρίονα, βυρσοδεψεία, αποστακτήρια κ.ά. Εγκαταστάσεις που κινούνται με τη δύναμη του νερού παρουσιάζονται σήμερα στο Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης.

Το φαράγγι του Λούσιου έχει πολλά κοιλώματα και σπηλιές που από τα πολύ παλιά χρόνια φιλοξένησαν ασκηταριά με ερημίτες μοναχούς, χαρίζοντας στο φαράγγι του Λούσιο το προσωνύμιο «Άγιο Όρος της Πελοποννήσου».