Γεια σου
!
Διάβασα το μήνυμά σου και είπα να σου γράψω τη γνώμη μου γιατί αντιλαμβάνομαι τη θέση σου, αφού τέτοιου είδους θέματα μας προβληματίζουν όλους πολύ συχνά.
Καταρχην, μου έκανε εντύπωση που τα δύο αυτά παιδιά είναι τόσο καλά μαζί σου και τόσο διαφορετικά τις άλλες ώρες. Πραγμα που για μένα σημαίνει ότι οι άλλοι δεν έχουν βρει τον κατάλληλο τρόπο να τα διαχειριστούν.
Γι' αυτό και δε μου άρεσε καθόλου το ό,τι οι συνάδελφοι των ειδικοτήτων "βγάζουν κατά κάποιο τρόπο την ουρά τους απ' έξω" και δεν παίρνουν θέση στο ζήτημα αυτό. Η ευθύνη για τη συμπεριφορά των μαθητών δεν είναι μόνο δική σου αλλά όλων. Ωστόσο καταλαβαίνω ότι αφού δεν το αντιλαμβάνονται οι ίδιοι, θα ήταν δύσκολο να τους αναγκάσεις εσύ να το κάνουν.
Δεδομένου αυτού τη λύση πρέπει να τη βρεις μόνος/η σου.
Εγώ στη θέση σου θα έκανα μια συζήτηση στην τάξη γι' αυτό το θέμα αλλά μία μέρα που δε θα έχει προηγηθεί κανένα επεισόδιο, έτσι ώστε να είναι όλοι ήρεμοι. Σε αυτές τις συνθήκες είναι πιο εύκολο να κάνεις τα παιδιά να καταλάβουν πρώτον το πόσο λυπάσαι που δε δείχνουν το "καλό πρόσωπό τους" και στους δασκάλους των ειδικοτήτων -όπως το δείχνουν σε σένα και δεύτερον σε πόσο δυσάρεστη θέση βρίσκεσαι όταν πρέπει να απολογηθείς γι' αυτους, αλλά και να επιλύσεις τις όποιες διαφορές τους. Τότε μπορείς, επίσης, να τους ξεκαθαρίσεις ότι από εδώ και πέρα πρέπει να λάβουν τα μέτρα τους ώστε να βρίσκουν μόνοι τους λύσεις στις διαφωνίες τους, γιατί με τα ψέματα και τις διαφορετικές απόψεις και χωρίς να έχεις προσωπική άποψη αφού δεν είσαι εκεί όταν συμβαίνουν όλα αυτά, δε βγάζεις άκρη και δεν μπορείς να πάρεις τη θέση κανενός. Άρα δε θα ασχοληθείς ξανά για γεγονότα που συμβαίνουν σε άλλες ώρες.
Δεν ξέρω αν βοηθούσε και μια συζήτηση μόνος/η σου με το καθένα από τα 2 παιδιά, ώστε να ξυπνήσεις το φιλότιμό τους κι ίσως να τους προτείνεις απλώς να μην ασχολούνται καθόλου ο ένας με τον άλλον.
Δε συνιστώ την τιμωρία, γιατί μπορεί να αδικηθεί κάποιος, αφού δεν είσαι μπροστά στο όποιο περιστατικό ωστε να ξέρεις ακριβώς τι έγινε και ποιος φταίει.
Πιστεύω ότι τα παιδιά είναι δίκαια και πάντα εκτιμούν το να τους εξηγείσαι με ειλικρίνεια κι αυτό είναι προτιμότερο από την τιμωρία.
Τέλος, θα έλεγα να προτείνεις στους συναδέλφους σου καθόλη τη διάρκεια των ωρών τους, να προσπαθούν να εχουν τα δυο παιδιά σε απόσταση για να αποφεύγονται οι καβγάδες.
Αυτά...Ελπίζω πραγματικά να φτιάξουν τα πράγματα. Όπως και να' χει όμως σε συγχαίρω για τις αγωνίες σου, γιατί δείχνουν εκπαιδευτικό με συνείδηση κι ενδιαφέρον για τα παιδιά.
Καλή συνέχεια και δύναμη στο έργο σου!